Εἲς Ἄρεα

Ο ισχυρός Άρης των αρμάτων και των χρυσών περικεφαλαίων, οπλισμένος με χαλκό φρούριο του Ολύμπου,  πατήρ της ευπόλεμου Νίκης, συμπαραστάτης της Θέμιστος, οδηγός δικαιοτάτων  ανδρών σκρηπτούχος της ανδρείας, ελίσσει τον πυραυγή κύκλο  των επτά αιθερικών πεδίων, ευθαρσής νέος, καταστίλβων με λαμπρό σέλας υψόθεν την ζωή.

Άρες καρτερόχειρα

δώσμου τη δύναμη να ελέγχω 

την πικρή κακία της δικής μου κεφαλής

και  τον θυμό

να παρακάμπτω της ψυχής το απατηλό θυμικό

και δώσμου θάρρος στη μάχη με σωστό τρόπο να σταθώ και να νικώ

Ἆρες ὑπερμενέτα, βρισάρματε, χρυσεοπήληξ,
ὀβριμόθυμε, φέρασπι, πολισσόε, χαλκοκορυστά,
καρτερόχειρ, ἀμόγητε, δορισθενές, ἕρκος Ὀλύμπου,
Νίκης εὐπολέμοιο πάτερ, συναρωγὲ Θέμιστος,   5

ἀντιβίοισι τύραννε, δικαιοτάτων ἀγὲ φωτῶν,
ἠνορέης σκηπτοῦχε, πυραυγέα κύκλον ἑλίσσων
αἰθέρος ἑπταπόροις ἐνὶ τείρεσιν, ἔνθα σε πῶλοι
ζαφλεγέες τριτάτης ὑπὲρ ἄντυγος αἰὲν ἔχουσι:
κλῦθι, βροτῶν ἐπίκουρε, δοτὴρ εὐθαρσέος ἥβης,   10

πρηὺ καταστίλβων σέλας ὑψόθεν ἐς βιότητα
ἡμετέρην καὶ κάρτος ἀρήιον, ὥς κε δυναίμην
σεύασθαι κακότητα πικρὴν ἀπ' ἐμοῖο καρήνου,
καὶ ψυχῆς ἀπατηλὸν ὑπογνάμψαι φρεσὶν ὁρμήν,
θυμοῦ τ᾽ αὖ μένος ὀξὺ κατισχέμεν, ὅς μ' ἐρέθῃσι   15

φυλόπιδος κρυερῆς ἐπιβαινέμεν: ἀλλὰ σὺ θάρσος
δός, μάκαρ, εἰρήνης τε μένειν ἐν ἀπήμοσι θεσμοῖς
δυσμενέων προφυγόντα μόθον Κῆράς τε βιαίας.

Ω Αρη κραταιότατε,
συ πού παίζεις με τα άρματα και με την χρυσή περικεφαλαία,
ισχυρόκαρδε, άριστε, πού σώζεις τάς πόλεις και είσαι ώπλισμένος με χαλκό,
συ πού έχεις ισχυρά χέρια, ακαταπόνητε, ισχυρέ, φρούριον του Ολύμπου,
ώ πατέρα της πολεμικής Νίκης, συμπαραστάτη της θέμιδος,
τύραννε των αντιθέτων, οδηγέ των δικαιοτάτων ανδρών
πού έχεις το σκήπτρον της ανδρείας
και περιελίσσεις τον κύκλον πού λάμπει ωσάν το πυρ
εις του αιθέρος τους αστερισμούς με τάς επτά πορείας
όπου φλογεροί πώλοι (πουλάρια) σε έχουν πάντοτε υπεράνω
από την τρίτην περιφέρειαν του άρματος.
Ακουσε με, συ ο βοηθός των ανθρώπων,
πού δίδεις την τολμηράν νεότητα,
λάμπρυνε από υψηλά τον ιδικόν μας βίον με λαμπρό γλυκύ φως,
και δώσε μου δύναμιν πολεμικήν
δια να ήμπορώ να αποτρέψω την πικρήν κακία
από το δικό μου κεφάλι
και να παρακάμψω την απατηλήν ορμήν της ψυχής
και να συγκρατώ αφ’ ετέρου την ορμητικήν μανίαν του θυμού,
ο οποίος με εξοργίζει διά να επεμβαίνω εις την παγεράν βοήν της μάχης.
Αλλά συ, ώ μακάριε, δώσε μου θάρρος,
δια να παραμένω σταθερός εις τους αβλαβείς θεσμούς της ειρήνης
και να αποφεύγω την μάχην των εχθρών και τον βίαιον θάνατον.

Αστραία